Çok sıkılıyor diye canım
Bir serçem olsun istedim.
Taş duvar oyuklarına,
Ağaçların kovuklarına,
Yuvaların içlerine,
Çalılık diplerine,
Daha nerelere nerelere,
Bir umutla uzandım.
🐥
Ama her yerden,
Bomboş döndü ellerim.
Nerede pörtlek gözlü yavrular,
Yeni çıkmış yumurtadan?
Hepsi öğrenmiş erkenden,
Uçup gitmiş yuvadan.
🐥
Haberi alınca çok sevindi ninem:
Aferin yavrulara, aman ne güzel!
Diyemedim; bunun nesi güzel?
Ben de oturup ağladım bi' güzel:
Yok bir arkadaşım benim, neden?
Eğer olsaydı minik bir serçem,
Bakardım ona gözüm gibi ben,
Sıkılmazdı da canım hem.
🐥
Pek sakin ninem:
Dinle bak, ne anlatacağım sana ben?
Arkadaş olmak bir serçeyle
O kadar kolay değildir belki de.
O uçarken göklerde
Ne yapacaksın mesela sen?
Ya da çizgi film izlerken sen,
Canı sıkılmaz mı serçenin?
🐥
Şöyle bir düşününce
Baktım yine haklı ninem,
Ben de gidip kendime
Yeni bir arkadaş buldum.
Evet, kanatları var,
Kuşlar gibi uçamasa da.
Çok güzel ötüyor, biraz farklı olsa da.
Kuyruğu da pek alımlı, salına salına yürüyor.
🐥
Adını koydum serçoroz.
Evet, doğru bildiniz:
Kendisi kırmızı ibikli bir horoz.
Şimdi mutluyuz ikimiz.
Yanında yürürken göğüs ileride,
🐥
Ellerimi de bağlayınca arkada,
Oluyorum ben de dev bir horoz.
Artık bizden soruluyor kümes.
Tavuklar da mutlu, folluk tertemiz.
Ninem desen havalara uçuyor.
Çünkü tavuklar, yumurtlamalara doymuyor.
🐥
Herkes mutlu olduğuna göre;
Bitsin bu şiir de burada.
Düşsün gökten üç yumurta.
Biri benim, biri ninemin,
Biri kümes ahalisinin başına.
🐥
🖊 Gülsüm Sezgin
