Bugün size kitapçıda dolaşırken kapağını görüp de çok beğendiğim, uzun uzun söylenmeme, hiç ısrar etmeme gerek kalmadan; babamın hemencecik almasıyla sahip olduğum, kütüphanemin yeni renkli kitabını anlatacağım.😍
"Üsküdar'dan Gider İken"📚
Daha adını okur okumaz babam gülümseyerek eline aldı bu kitabı.😊
Evet arkadaşlar, babam kitabı eline alır almaz gülümsedi ve bir şarkı söylemeye başladı:
"Üsküdar'a gider iken, aldı da bir yağmur"
"Baba, yanlış söylüyorsun, kitabın adı Üsküdar'dan Gider İken'" diye itiraz ettim tabii. Ama babam bu itirazıma da gülümseyerek cevap verdi ve kitapçıya hemencecik seslendi.
"Bu kitabı alıyoruz!"
Sonra anlatınca anladım tabii, babamın çocukken söylediği, çok sevdiği Katibim Türküsü'nde "Üsküdar'a Gider İken" sözleri geçiyormuş.
E tabi kitabın adını okuyunca sevdiği türküyü ve çocukluğunu hatırlatmış. Ondan öyle tatlı tatlı gülümsemiş.
Neyse işte, babamın sevdiği türküyü hatırlatmasıyla hemencecik sahip olduğum bu kitabı çok sevdim. Çünkü resimleri bugüne kadar okuduğum kitaplardan biraz farklıydı. Bunu babama söyleyince bana hak verdi. "Farklı tabii, çünkü bu kitap, geleneksel sanatlarımızdan minyatürün özgün tarzı ile resimlenmiş." dedi. Böylece minyatür sanatını da öğrenmiş oldum. Ve tabii ki çok da merak ettim. En kısa zamanda minyatür yapmayı öğrenmeliyim, diye planlar yapmaya başladım. Bunun için kursa yazılmaya bile karar verdim. Bu kitabı da minyatür sanatını da çok seven babam, bu kararıma da hiç itiraz etmeden destekledi beni. Bu sevinçle kaç defa kitabı okudum anlatamam.
Evet arkadaşlar, çizimleriyle ve açıkçası beni çok etkileyen hikayesiyle bu kitap günlerdir elimden düşmüyor. Ah! Hikâyesi demişken; adından, resimlerinden o kadar çok konuştum ki hikâyesine sıra gelmedi. Bu kitapta sevdiği mahallesinden, Üsküdar'dan taşınmak, arkadaşlarından ayrılmak zorunda olan bir çocuğun öyküsü anlatılıyor. Biraz hüzünlü ama sıcacık, rengârenk bir öykü.
🖋 Zozan Demirci
